Al Kisah Kuala Terengganu

Sebenarnya artikel ini saya jangka akan tulis dan seterusnya disiarkan di blog saya selepas saya menyiapkan 3 siri artikel mengenai Palestin (satu daripadanya telah disiarkan - Jerusalem : Suatu Sorotan Sejarah). Namun atas desakan yang mencekam daripada beberapa sahabat saya serta berpendapat isu ini akan basi jika saya tidak menulis mengenainya,lalu saya luangkan sedikit masa di kala hujung minggu ini untuk tatapan anda semua.

Semua pasal POLITIK. Saya tidak pasti mengapa saya begitu ekstrim dan gila terhadap politik. Tiada dalam salur galur keluarga saya yang menjadi seorang ahli politik yang lantang bersuara, tajam berfikir dan segak berpakaian. Saya sedar yang saya mula jatuh cinta terhadap lautan politik sejak saya berada di bangku sekolah menengah. Aura mantan PM ke-4, Dato’ Seri Dr Mahathir Mohammad (kini Tun) cukup signifikan sehingga mampu menggentarkan segala macam nadi saya. Ketika berada di tingkatan 3, tugasan kerja kursus yang diberikan kepada pelajar adalah bersangkutan dengan pemimpin pilihan. Dr Mahathir yang saya pilih. Biodata, jawatan, pengalaman, penghargaan, sumbangan sehingga ke kontroversi pentas politik beliau saya kaji – dari A sampai Z. Masuk ke tingkatan 4 (ketika itu di Kolej Melayu Kuala Kangsar) darah panas politik itu semakin menggelegak dek kerana sejarah koleq yang bagaikan seperti acuan bernama ‘pemimpin’. Antara hasil acuan berkenaan ialah – Dato’ Onn Jaafar, Tun Abdul Razak, Almarhum Sultan Salehuddin, Anwar Ibrahim, Almarhum Tuanku Jaafar, Shahrir Samad, Khalil Yaakub, Nazri Abdul Aziz, Allahyarham Hani Mohsin, Effendy Norwawi, Hishamuddin Tun Hussien, Suhaimi Sulaiman – semuanya berjaya dalam bidang mereka.

Tapi bukan ini yang saya mahu cerita…..

Sejak Disember lalu, media elektronik dan media masa bertubi-tubi menyiarkan aneka kisah mengenai bahang suasana pilihan raya kecil kawasan Kuala Terengganu. Adakalanya berita yang disiarkan benar-benar menggeletek saya. Ia bagaikan satu dialog antara si Bulan Purnama dan si Dacing (kadangkala si Roket, si Dwi-Bulan Sabit dan si Bintang mencelah).

…..

Bulan Purnama : Woi Dacing, janganlah gelapkan mata rakyat dengan duit.

Dacing : Kalau betul aku main politik wang, tunjukkan lah bukti. Setakat guna gimik politik murahan dengan menuduh orang lain tak tentu arah,rakyat pun dapat menilai.

Bulan Purnama : Wahai rakyat jelata,jangan mudah terpedaya dek kerana duit yang sejemput. Tapi siapa undi kami masuk syurga.

Dacing : Wah,kalau gitu siapa yang undi Roket masa pilihan raya hari tu macam mana?

Roket : Oh Bulan Purnama, kalau kau laksana hudud,aku keluar pakatan.

Dwi-Bulan Sabit : Kau tak faham dasar!

Bintang : Lihatlah rakyat,pakatan tak berpakat!

…..

Dacing : Kami yakin kekalkan kerusi Parlimen KT.

Bulan Purnama : Calon kau ‘orang’ Pak Lah.

Dacing : Kami yang sepakat pilih dia. Tak timbul persoalan remeh tu.

Bulan Purnama : Aku terkejut dan tak bersedia nak bertanding.

Dacing : Wahai ahli sayap aku, kau semua wajib turun dan tolong berkempen.

Bulan Purnama : Aku akan guna jentera pilihan raya kawasan DUN yang kecil. Aku harap mereka membantu.

Dacing : Kami akan menang!

…..

Dan segalanya terjawab pada hari Sabtu lepas yang mana pengundi di Kuala Terengganu telah membuang undi mereka bagi memilih pemimpin yang akan menerajui kawasan dan membawa suara mereka ke Dewan Yang Mulia.

PAS menang.

Majoriti yang cukup selesa hingga mampu menyentapkan BN. Saya pun agak terkejut kerana majoriti meningkat lebih tiga kali ganda. Dan berdasarkan pemerhatian saya, berikut merupakan analisis saya daripada pandangan seorang mahasiswa. Bagi saya, kekalahan BN pada kali ini bukan disebabkan oleh faktor tipikal seperti “petanda rakyat tolak kepimpinan Pak Lah” dan “BN tidak peka kepada suara rakyat”. Tetapi ia lebih kepada taktik daripada suatu perspektif yang lain. Calon BN perlu menjadi seperti wakil rakyat PAS khususnya di Kelantan. Bukan pro-PAS atau anti-BN,tetapi kita perlu menjadi realistik.

Apa yang saya maksudkan adalah bagaimana karekter dan perilaku mereka. Kebanyakan daripada mereka mempunyai hubungan yang begitu arkab dengan penduduk setempat. Mengapa hubungan mereka boleh jadi sedemikian rupa? Jawapannya mudah – mereka tinggal di kawasan berkenaan. Lalu mereka boleh sertai bermacam aktiviti penduduk setempat – dari majlis kenduri kahwin, majlis aqiqah, potong jambul sehinggalah ke pengebumian si jenazah penduduk.

Bukan seperti kebanyakan wakil rakyat BN yang rakyat lihat terlalu eksklusif dan sukar untuk didekati. Persoalan kedua timbul. Mengapa boleh jadi begitu? Jawapannya juga mudah – mereka tidak menetap di kawasan bersama rakyat. Mungkin mereka mempunyai banglo di kawasan berkenaan,tetapi berapa banyak masa mereka habiskan masa dengan penduduk? Kebanyakan ahli-ahli yang berhormat ni terlalu taksub nak tinggal di bandar. Jadi ADUN Rengit, duduk di Johor Bahru. Jadi ADUN Pitas, duduk di Kota Kinabalu. Jadi ahli parlimen Kuala Kangsar tinggal di Kuala Lumpur. Jadi ahli parlimen Miri tinggal di Kuching. Mungkin mereka memberi alasan ada persidangan DUN dan parlimen. Tapi mengapa bila tiada persidangan pun, batang hidung pun tak nampak. Bila nak pilihan raya, barulah berbondong-bondong YB masuk kawasan. HIPOKRIT.

Media pun lagi satu pasal. Terlalu sensasikan berita remeh. Berita dan laporan yang disiarkan kadangkala menjijikkan dan menjengkelkan. Terlalu pro-Kerajaan dan anti-Pembangkang. Mana keadilan dalam media? Mungkin bila satu dua berita rakyat masih boleh terima, tetapi apabila dah jadi santapan harian, rakyat jadi jelek. Daripada benci pembangkang jadi simpati dek kerana berita dan laporan murahan media. Pada firasat saya, ini juga mungkin menjadi penyebab mengapa BN kalah teruk pada PRU ke-12 akibat kegagalan wakil rakyat BN mengekalkan kerusi DUN ataupun parlimen mereka selain daripada petanda rakyat yang menyampah dengan cara tadbir urus Pak Lah menerajui Malaysia. Mungkin artikel ni agak berbau seperti pro-pembangkang, tetapi hakikatnya tidak. Saya perlu jadi adil. Kalau suka terima, kalau benci tolak.

Tuntasnya, mereka perlu muhasabah diri. Cari satu resolusi. Semoga BN kembali menyinar.

Wahai pemimpin sejati, renungkanlah……..